Wystawa „Cały świat to Bauhaus” w ośmiu rozdziałach opisujących lata 1919-1933 naświetla tę tematykę: rozdział „W powietrzu” opowiada o bauhausowskiej fascynacji motywem nieważkości, dematerializacji architektury za pomocą szkła i metalu i prezentuje projekt „krzesła zawieszonego w powietrzu” jako przykład wizjonerstwa w procesie projektowania.