Sufit podwieszany montowany od dołu: zalety i tajemnice montażu

Aby wykonać sufit podwieszany, który będzie dostosowany do wymagań estetycznych, funkcjonalnych i technicznych pomieszczenia, należy sprecyzować rodzaj jego krawędzi. Zadecyduje ona bowiem o wyglądzie wnętrza, jak również o użyteczności całej konstrukcji. Poszczególne rozwiązania pozwalają na osiągnięcie określonego efektu – albo klasycznej, modułowej siatki z widocznym rusztem nośnym albo sufitu o jednolitym, monolitycznym wyglądzie bez rzucających się w oczy podziałów. 

Klasyczne, najczęściej spotykane sufity mają widoczny ruszt nośny, a płyty montowane są od góry. Jednak standardowe rozwiązanie nie zawsze odpowiada wymogom architektów czy właścicielom obiektów. Gdy montaż od góry nie wchodzi w grę - np. strop jest zbyt nisko, by pozwolić sobie na obniżenie go o kolejne 14 cm, bądź w sytuacji, kiedy kluczowa dla estetyki jest zwarta, gładka płaszczyzna sufitu oraz brak widocznych łączeń pomiędzy płytami, musimy sięgnąć po alternatywne rozwiązania. Jednym z nich jest sufit z krawędzią Vector firmy Armstrong. 

Sufity z krawędzią Vector to nieliczne z dostępnych na rynku polskim płyty, których montaż odbywa się od dołu. Taki rodzaj instalacji jest receptą na problemy z przestrzenią. System dedykowany jest m.in. do niskich wnętrz – przestrzeń pomiędzy stropem a sufitem zamiast standardowych 14 -15 cm może mieć jedynie 4 cm. Dodatkowo montaż na standardowym ruszcie T24 pozwala na wbudowanie oświetlenia oraz innych elementów instalacji, zabierając znacznie mniej miejsca w przestrzeni ponad rusztem nośnym. 

Liczy się też łatwość dostępu do urządzeń technicznych. W większości pomieszczeń, gdzie pod stropem znajduje się sufit z płytami położonymi na ruszcie od góry dostęp bywa znacznie utrudniony. W przypadku sufitów z krawędzią Vector demontaż płyty trwa dosłownie chwilę. Dzięki temu z łatwością można naprawić oprawę oświetleniową lub przeprowadzić przegląd przewodów wentylacyjnych. 

Płyty z krawędzią Vector są też najlepszym rozwiązaniem w sytuacji, gdy zajdzie potrzeba modernizacji sufitu. Wymiana istniejącego – niejednokrotnie noszącego ślady eksploatacji - rusztu nośnego nie będzie tu konieczna, z łatwością zamontujemy na nim nowe płyty sufitowe. 

Rozwiązanie wyróżnia się także z uwagi na potencjał aranżacyjny. Umożliwia osiągnięcie efektownej, spójnej powierzchni sufitu bez wyraźnych podziałów pomiędzy poszczególnymi płytami, dzięki czemu sufit wygląda jak jedna płaszczyzna. Odstęp pomiędzy płytami wynosi jedynie 6 mm, połączenia stają się praktycznie niewidoczne, a profile ukryte są w krawędziach płyt na głębokości 14 mm. Pomimo monolitycznego charakteru, w rzeczywistości tworzą go oddzielne, swobodnie zawieszone w ruszcie płyty. Oznacza to, że każdy z segmentów możemy bez problemu zdemontować, nie obawiając się jego uszkodzenia. 

Krawędzie Vector dostępne są zarówno w modelach płyt mineralnych (Ultima+, Optima, Sahara), jak i drewnianych (Wood) oraz  metalowych (Axal) o standardowych wymiarach (600x600 mm lub w przypadku Optima 600x1200 mm). Przy płytach drewnianych zalecane jest jedynie zastosowanie klipsów bezpieczeństwa na każdej płycie, co zwiększy stabilność

Płyty Vector mają różne trzy wykończenia krawędzi: krawędź A ma dwustopniowe wcięcie; przeciwległy bok krawędź B ma wcięcie pojedyncze; dwie pozostałe nie opierające się na konstrukcji czyli C i D są wcięte od góry. Płyty montować można nawet w bardzo niskich pomieszczeniach, gdyż przestrzeń pomiędzy stropem na sufitem może wynosić jedynie 4 cm, a nie 15 cm jak ma to miejsce przy klasycznych płytach nakładanych na ruszt nośny od góry. Dedykowane do montażu na standardowym ruszcie 24 mm. Montaż odbywa się bez użycia specjalistycznych narzędzi, znacznie szybciej niż w przypadku standardowych płyt nakładanych a ruszt od góry.

KROK 1 - Zanim przystąpimy do prac, powinniśmy zlokalizować krawędź A płyty – poznamy ją po głębszym wcięciu. Wsuwamy je na stopkę profilu.

KROK 2 -Następnie unosimy przeciwległą krawędź płyty, B, tak aby szczelina mocująca znalazła się na poziomie stopki rusztu.

KROK 3 - Na koniec z powrotem cofamy płytę na stopkę profilu, aż szczelina dostępu A opadnie na właściwą pozycję – powierzchnia płyty znajdzie się na jednej płaszczyźnie z pozostałymi płytami, tworząc zwartą, jednolitą płaszczyznę. 

KROK 1 - Ponownie musimy ustalić, z której strony znajduje się krawędź A z głębszym wcięciem. Wystarczy, że lekko popchniemy płytę na środku – krawędź A delikatnie się uniesie. Unosimy ten bok płyty, po czym przesuwamy ją w kierunku osi profilu, jednocześnie wsuwając krawędź w dolną szczelinę – aż zetknie się z sąsiadującą płytą.

KROK 2 - Następnie opuszczamy przeciwległą krawędź, przesuwając płytę jednocześnie w dół i w tył oraz wysuwając ją z ram nośnych.

KROK 3 - Na koniec delikatnie wysuwamy płytę.

Zaloguj się jako Użytkownik aby móc dodawać komentarze.