Izolacja do zadań specjalnych. Paroc prezentuje wełnę w granulacie PAROC BLT 9

Wykonanie docieplenia w przypadku starego budownictwa bywa problematyczne lub wręcz niemożliwe ze względów konstrukcyjnych. Dotyczy to chociażby stropodachów wentylowanych w budynkach z wielkiej płyty czy poddaszy nieużytkowych w domach jednorodzinnych. Praktyczną alternatywą dla metod tradycyjnych jest wdmuchiwanie materiału izolacyjnego do wnętrza konstrukcji. Takim rozwiązaniem jest granulat z wełny kamiennej PAROC BLT 9.



PAROC BLT 9 to niepalny granulat na bazie wełny kamiennej, który można wykorzystać m.in. w charakterze izolacji termicznej, akustycznej i przeciwogniowej podłóg drewnianych w poddaszach użytkowych i podłóg na gruncie, stropów w poddaszach nieużytkowych i nad piwnicą, stropodachów wentylowanych, murowanych ścian warstwowych oraz innych trudnodostępnych przestrzeni. Zastosowanie granulatu pozwala na uzyskanie jednolitej warstwy izolacyjnej i zabezpieczenie przed mostkami termicznymi pustych przestrzeni pomiędzy legarami oraz konstrukcjami dachowymi.



Izolację w granulacie stosować można w sytuacjach, gdy nie będą na nią bezpośrednio działać dodatkowe obciążenia oraz zachowane zostaną otwory i szczeliny wentylacyjne. Granulat PAROC BLT 9 wdmuchuje się na trzy sposoby: poprzez nawiercone w dachu otwory technologiczne, kratki wentylacyjne w bocznych ścianach budynku lub od środka przez operatora znajdującego się wewnątrz przestrzeni stropodachu. Odpowiednia konsystencja materiału pozwala na szybkie wykonanie zasypu granulatem – do 900 kg/h, zależnie od wydajności agregatu. Metoda ta jest nieuciążliwa dla mieszkańców budynków, a także bezpieczna dla wykonawców, gdyż nie wymaga wysokich rusztowań.



Dobre właściwości termoizolacyjne granulatu PAROC BLT 9 pozwalają na ograniczenie strat ciepła nawet do 35% w przypadku stropodachów wentylowanych. Jako materiał nienasiąkliwy, wełna nie podciąga wody kapilarnie i nie absorbuje wilgoci z powietrza (nasiąkliwość wodą przy całkowitym zanurzeniu wynosi mniej niż 2%). Jednocześnie wysoka paroprzepuszczalność wyrobu umożliwia szybki odpływ pary wodnej z przestrzeni wentylowanej. Nie ma więc potrzeby stosowania folii paroizolacyjnych, nawet w przypadku stropów betonowych w dachach wentylowanych. Izolacja z wełny granulowanej pozostaje sucha, nie osiada, nie kurczy się i nie zmienia parametrów technicznych w okresie długoletniej eksploatacji budynku.



Porada eksperta
W trakcie układania izolacji należy dokonywać regularnych pomiarów kontrolnych grubości zasypu. Powierzchnia otworów wentylacyjnych przestrzeni stropodachu powinna odpowiadać wartościom uwzględnionym w PN-EN ISO 6946. Według tej normy dla słabo wentylowanej warstwy powietrza pole powierzchni otworów między warstwą powietrza, a otoczeniem zewnętrznym powinno mieścić się w przedziale 500-1500 mm2 na 1 m2 powierzchni dachowej. W praktyce, dla przestrzeni wentylacyjnych o wysokości poniżej 30 cm mierzonej od górnego poziomu zasypu zaleca się przyjąć w projekcie wartości pola powierzchni otworów wentylacyjnych w granicach 1200-1500 mm2 na 1 m2 dachu. Dla przestrzeni wentylacyjnych o średniej wysokości powyżej 30 cm zalecane wartości pola powierzchni otworów wentylacyjnych powinny mieścić się w zakresie 800-1200 mm2 na 1 m2 dachu.


PAROC BLT 9 – WŁAŚCIWOŚCI TECHNICZNE
Gęstość nasypowa: 45 kg/m3 ± 15%
Nasiąkliwość wodą przy całkowitym zanurzeniu: <2%
Współczynnik oporu dyfuzyjnego pary wodnej μ: 1,0
Klasa reakcji na ogień: A1 (wyrób niepalny)
Temperatura topnienia włókien: 1000°C
Waga worka: 15 kg

PRZEWODNOŚĆ CIEPLNA
• Poddasze nieużytkowe (gęstość nasypowa: ≥40 kg/m3): 0,041 W/mK zgodnie z EN 14064-1:2010 (EN 12667)
• Betonowe stropodachy wentylowane (gęstość nasypowa 45 ± 15% kg/m3): 0,040 W/mK zgodnie z AT-15-7547/2015
• Konstrukcje szkieletowe skośne ≤45° (gęstość nasypowa: ≥60 kg/m3): 0,038 W/mK zgodnie z EN 14064-1:2010 (EN 12667)
• Konstrukcje szkieletowe skośne >45° (gęstość nasypowa: ≥70 kg/m3): 0,038 W/mK zgodnie z EN 14064-1:2010 (EN 12667)
• Konstrukcje szkieletowe poziome (gęstość nasypowa: ≥60 kg/m3): 0,038 W/mK zgodnie z EN 14064-1:2010 (EN 12667)