Czym jest wiązanie cegieł i jak istotne jest w wyglądzie elewacji?

Mądrze dobrane wiązanie lub kombinacja ich różnych typów, zapewni Państwa projektowi wyjątkowy wygląd i charakter. Nie każdy rodzaj wykończenia cegieł nadaje się jednak do każdego typu wiązania. Na przykład murowanie bezfugowe wykonuje się najczęściej w postaci wiązania dzikiego. Pragniemy przedstawić Państwu niektóre typy wiązań cegieł.


WIĄZANIE WOZÓWKOWE
Najlepiej znanym i najczęściej stosowanym wiązaniem cegieł elewacyjnych z użyciem fug jest wiązanie wozówkowe z przesunięciem o pół cegły. Tego wiązania używa się w przypadku większości pełnych cegieł. Wykorzystuje się przy tym całe cegły bez ich docinania. Są one ustawiane tak, że pionowe spoiny za każdym razem znajdują się w połowie długości cegły znajdującej się poniżej. Główki cegieł widoczne są wyłącznie na krawędziach budynku i przy fragmentach przylegających do okien i drzwi. Wiązanie to pozwala znacznie ograniczyć straty materiału, ponieważ tylko część cegieł należy docinać na wymiar.

Wiązanie wozówkowe stosuje się przede wszystkim w przypadku murowania z fugą. Większość formatów cegieł jest modułowa i przewidziana właśnie do tego typu wiązania, dlatego nie jest ono polecane do murowania bezfugowego przy standardowych formatach cegieł. Wyjątkiem jest format ZERO, który idealnie nadaje się do wiązania wozówkowego i bezfugowego murowania.


WIĄZANIE DZIKIE
W przypadku wiązania dzikiego wykorzystuje się różne długości cegieł, z wyjątkiem wymiarów mniejszych niż kwaterki, czyli 1/4 cegły. Podczas tworzenia wiązania dzikiego obowiązują również pewne zasady, o których należy pamiętać:

• każdy równy lub nierówny rząd musi rozpoczynać się od dziewiątki (3/4 cegły), każdy inny rząd rozpoczyna się dowolnie od główki lub wozówki;
• w murze wykorzystuje się w sposób dowolny wyłącznie główki i wozówki;
• obok siebie można ułożyć maksymalnie 4-5 wozówek;
• sąsiadować ze sobą mogą maksymalnie 2 główki;


Wiązanie to jest zalecane w przypadku murowania lub klejenia cegieł elewacyjnych, które charakteryzują się niską stabilnością pod względem wymiarów. W przypadku wykorzystywania cegieł z odzysku niekiedy nie ma się innego wyboru. Wiązanie dzikie stosuje się przede wszystkim podczas murowania bezfugowego standardowych formatów, ponieważ nie trzeba w tym przypadku skracać wszystkich cegieł, aby mieć równe przesunięcie o pół cegły i prostych fug pionowych.


WIĄZANIE KAFELKOWE
W przypadku tego wiązania uwaga optyczna spoczywa na aspekcie pionowym. Cegły elewacyjne są układane na sobie, dzięki czemu nie tylko spoiny pionowe, ale również spoiny poziome tworzą ciągłą całość.


Wiązanie to można wykonać zarówno wozówkami, jak i główkami. Ta ostatnia opcja zwiększa jednak koszty w związku z koniecznością dodatkowego szlifowania lub cięcia.

Ważną kwestią, o której należy pamiętać w przypadku wiązania kafelkowego, jest to, że nie zapewnia ono wytrzymałości konstrukcyjnej muru. Problem ten można rozwiązać poprzez dodanie poziomego zbrojenia murowanego, a więcej informacji na ten temat można uzyskać od konstruktora.



WIĄZANIE WOZÓWKOWE BIEGNĄCE


Efekt ten można uzyskać zarówno w formie ruchu w lewo, jak i w prawo. Aby przełamać długie pasma ukośnie opadających cegieł, na określonej wysokości zamienia się ich kierunek. W ten sposób tworzy się efekt zygzaka.

Poprzez umieszczenie kwaterki na początku rzędu cegieł, zmienia się kierunek „ząbka” na opadający w lewo lub w prawo. Jeśli taka cegła jest stosowana co 2 warstwy, powstaje efekt „stojącego ząbka”.


WIĄZANIE BLOKOWE



W przypadku tego rodzaju wiązania utrzymywany jest stały wzór ułożenia główek i wozówek. Warstwa zaczyna się naprzemiennie od dziewiątki oraz główki. Warstwa z dziewiątką jest wykańczana następnie wyłącznie wozówkami. W warstwie z główką układa się z kolei same główki.


Dzięki temu cegły są wykorzystywane przede wszystkim jako pełne lub połówki. Ogranicza to ilość strat i odpadów.


WIĄZANIE KRZYŻOWE
Jak sugeruje już sama nazwa, w przypadku tego wiązania widoczny jest wzór krzyży. Tworzą się one w wyniku ciągłego zamieniania się ze sobą warstwy główkowej i warstwy wozówkowej, podobnie jak w wiązaniu holenderskim.

Dodatkowo wyróżnia się 2 warianty tego wiązania:
• Wiązanie krzyżowe „publiczne”- ¾ cegły umieszcza się na końcu warstwy wozówkowej. Co 4 warstwy obok ¾ wozówki umieszcza się również główkę. W ten sposób tworzy się przesunięcie o połowę długości cegły.
• Wiązanie krzyżowe „prywatne” - dziewiątki NIE umieszcza się w warstwie wozówkowej, ale główkowej. Dodatkowo nie na samym końcu, ale obok główki, która wypada na końcu. W co 4 warstwie wozówkowej umieszcza się główkę, aby również w tym przypadku powstało przesunięcie o połowę długości cegły.



WIĄZANIE KOWADEŁKOWE
Wszystkie warstwy wiązania kowadełkowego składają się z następujących po sobie główki i dwóch wozówek. Dzięki temu główki w co drugiej warstwie leżą dokładnie pod sobą, co przypomina wyglądem łańcuch. W przeciwieństwie do wiązań krzyżowych liczba główek jest mniejsza.





WIĄZANIE GŁÓWKOWE
Wiązanie główkowe przypomina wiązanie wozówkowe, z tą tylko różnicą, że zamiast wozówek układa się w tym przypadku główki. Wszystkie warstwy składają się wyłącznie z główek, które są przesunięte o połowę długości względem siebie. Aby mieć pewność, że ten wzór ułożenia dokładnie się uda, konieczne jest naprzemienne rozpoczynanie każdej warstwy od główki i dziewiątki.


Wiązanie główkowe łączy się również z tradycyjnym wiązaniem wozówkowym, aby np. w łatwiejszy sposób wykonać zakrzywienie muru.

Wskazówka: na potrzeby tego rodzaju zastosowań można zamówić również specjalne kształtki, które umożliwią utrzymanie wiązania wozówkowego. Zwiększa to jednak koszt inwestycji. W przypadku każdej warstwy należy w takim przypadku zmieniać kierunek.


WIĄZANIE FLAMANDZKIE


WIĄZANIE FRANCUSKIE


WIĄZANIE BEZ FUG PIONOWYCH




WIĄZANIE BRAZYLIJSKIE