Projekt rozbudowy Muzeum Narodowego w Warszawie. Pracownia P2PA zajmuje I miejsce w konkursie!

Projekt rozbudowy Muzeum Narodowego w Warszawie. Pracownia P2PA zajmuje I miejsce w konkursie!

Ogłoszono wyniki konkursu architektonicznego na opracowanie koncepcji Centrum Konserwatorsko-Magazynowego Muzeum Narodowego w Warszawie. W konkursie organizowanym przez MNW i Stowarzyszenie Architektów Polskich zgłoszono 28 prac. Nadesłane projekty oceniał 11-osobowy sąd konkursowy pod przewodnictwem architekta prof. Jerzego Bogusławskiego. Główną nagrodę otrzymała pracownia P2PA Sp. z o.o. Poniżej prezentujemy zwycięski projekt.

I miejsce w konkursie

P2PA Sp. z o.o.

Skład zespołu autorskiego: 
Aleksander Blicharski
Paweł Floryn
Łukasz Kaczmarek
Maciej Marszał
Jakub Podgórski
Maciej Popławski

Opis autorski P2PA:

Koncepcja funkcjonalno-przestrzenna 
Centrum Konserwatorsko-Magazynowego
Muzeum Narodowego w Warszawie


Klasyczny obiekt muzealny jest w swojej naturze dualistyczny. Dzieli przestrzeń na to co otwarte i publiczne oraz na to co zamknięte i niedostępne. Współczesne instytucje dążą do otwierania się i wychodzą z tych sztywnych ram. Zmieniają się z formalnych przestrzeni w aktywizujące miejsca spotkań. W tym procesie elementem przyciągającym odwiedzających jest nie tylko eksponat. Interesujący i ekscytujący staje się na co dzień niedostępny i niewidoczny proces. 

Lokalizacja pawilonu na styku ścisłego centrum i otwartych terenów zieleni stanowi punkt węzłowy w skali miasta. Dzięki temu ma on szanse stać się katalizatorem dającym impuls do rewaloryzacji tej przestrzeni. Poprzez usunięcie barier i stworzenie nowych powiązań komunikacyjnych możliwe będzie odbudowanie relacji ze skarpą warszawską, terenami Powiśla oraz Wisłą. Zapewni to dobre skomunikowanie parku i da możliwość wytworzenia zewnętrznej przestrzeni o rekreacyjnym charakterze, która pełnić może rolę parkowego wejścia do budynku Muzeum.




Pawilon dąży do realizacji postulatów otwartości i inkluzywności charakterystycznych dla przestrzeni parkowej i współczesnego muzealnictwa. Poprzez swoją strukturę w nieoczywisty sposób odnosi się do dualistycznej natury muzeów. Strukturę tworzą rytmicznie rozłożone kubiki, które w swoim układzie kształtują przestrzenie puste i pełne grające ze sobą budując wglądy i relacje. 

Budynek z szacunkiem podchodzi do zieleni parkowej i szuka rozwiązań które, łączą i aktywizują. Na osi skierowanej w kierunku Wisły, którą tworzy naturalnie występujący wąwóz, zlokalizowano przecinający go pasaż który komunikuje wyżej położony teren od strony zachodniej z wytworzonym placem parkowym przed ryzalitem muzeum. Przejście przez niego pozwala na doświadczenie sekwencji otwarć umożliwiających obserwację procesów zachodzących w częściach budynku które na co dzień pozostają niedostępnymi.  

Obiekt o otwartej strukturze staje się transparentny dla widza pozwalając mu na śledzenie wszystkich zachodzących w nim procesów zarówno z przestrzeni parku jak i z jego środka.






















Zaloguj się jako Użytkownik aby móc dodawać komentarze.
«
»
«
»