"Podróżowanie to sztuka" – rysunki architekta Jean-Pierre’a Heima w galerii Didier Aaron w Nowym Jorku

Prace architekta możecie obejrzeć również poniżej. Publikujemy wybrane rysunki Jean-Pierre’a Heima. Przypominamy także o projektach pracowni: Łódź „Odkrywcy rzeki Mekong, Jacht „Y le Yacht” i Jacht „Y le Yacht Dubai”.

Wystawa prezentuje wybór rysunków powstałych w wyniku licznych podróży Heima po ponad 80 krajach – od Egiptu i Grecji po Tybet i Azję Środkową. Prace artysty, wykonane w technikach tuszu i akwareli, ukazują zabytki, ruiny i krajobrazy widziane jego oczami – z jednej strony precyzyjne jak projekty architektoniczne, z drugiej pełne emocji i spontaniczności szkiców z podróży.

Heim, czerpiąc z wiedzy o historii, archeologii i geografii, tworzy rysunki, które przekraczają ramy dokumentacji. Jego dzieła stanowią osobistą interpretację miejsc i dziedzictwa kulturowego, budując most między przeszłością a teraźniejszością. Każdy z rysunków jest zapisem doświadczenia – spotkania z architekturą, historią i atmosferą danego miejsca.

Jean-Pierre Heim to założyciel pracowni Jean-Pierre Heim and Associates z siedzibami w Nowym Jorku, Paryżu, Atenach i Szanghaju. Ma w dorobku projekty luksusowych hoteli, rezydencji i centrów kulturalnych. Jego prace były prezentowane m.in. przez UNESCO i Centre Pompidou, a współpracował z takimi markami jak Van Cleef & Arpels czy Club Med.

Galeria Didier Aaron, istniejąca od 1923 roku, specjalizuje się w sztuce dawnej i rysunku. Działa w Paryżu, Londynie i Nowym Jorku. Wystawa rysunków Heima wpisuje się w tradycję galerii, ukazując kunszt rysunku i artystów czerpiących z klasycznych technik i inspiracji.

Hegra, znana również jako Mada’in Salih, to starożytne miasto Nabatejczyków położone w Al-’Ula, w Arabii Saudyjskiej, niedaleko prowincji Medyna. To drugie co do wielkości miasto Nabatejczyków po Petrze w Jordanii. Stanowisko archeologiczne obejmuje dobrze zachowane grobowce z dekorowanymi fasadami, datowane na okres od I wieku p.n.e. do I wieku n.e. Znaleziono tam również około 50 przednabatejskich inskrypcji i rysunków naskalnych, które dają wgląd w życie i kulturę Nabatejczyków.

Hegra posiada 111 monumentalnych grobowców, z których 94 są bogato zdobione, oraz system studni wodnych. To świadectwo zaawansowanych umiejętności architektonicznych i inżynieryjnych Nabatejczyków. Jako największe nabatejskie stanowisko w południowej części ich imperium, Al-Hijr pozostaje doskonale zachowanym zabytkiem.

Khazneh, znany też jako Skarbiec Faraona, to jeden z najbardziej rozpoznawalnych obiektów w Petrze w Jordanii. Ten monumentalny grobowiec wykuty w skale powstał około I wieku p.n.e. Jego fasada została zaprojektowana pod wpływem architektury aleksandryjskiej, podobnie jak dekoracje z willi w Pompejach. Uważa się, że mogła to być grobowiec króla Nabatejczyków – prawdopodobnie Aretasa IV, który zmarł w 40 roku n.e.

Meroe, stolica królestwa Kusz w epoce meroickiej, słynie z licznych, stromych piramid i dobrze zachowanych grobowców. W okolicy znajduje się ponad 200 piramid, będących świadectwem bogactwa i kunsztu cywilizacji Kuszytów. Meroe to ważne stanowisko archeologiczne wpisane w 2003 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Miasto odgrywało kluczową rolę w historii Afryki i łączyło tradycje Egiptu faraońskiego z kulturami Afryki Subsaharyjskiej.

Świątynia Kom Ombo, znana jako „Świątynia Krokodyla”, została zbudowana w latach 180–47 p.n.e. za panowania Ptolemeusza VI, z późniejszymi dodatkami z czasów rzymskich. Jej wyjątkowy projekt zakłada dwie symetryczne części, każda z osobnym wejściem, dziedzińcem i sanktuarium. Świątynia była poświęcona dwóm bogom: Sobkowi – bogowi płodności z głową krokodyla, oraz Horusowi – bogowi wojny i królewskości z głową sokoła. Budowla stoi na skalistym wzniesieniu przy zakolu Nilu, około 40 km na północ od Asuanu.

Sadhu to hinduski asceta, który porzuca życie społeczne, by dążyć do duchowego wyzwolenia (moksha). Sadhu odcina się od rodziny, nie posiada majątku i nosi proste szaty – pomarańczowe (dla wyznawców Śiwy), żółte lub białe (dla wyznawców Wisznu). Żyją wędrownie, bez stałego domu, przemieszczają się po Indiach i Nepalu, utrzymując się z datków wiernych.

Kolosy Memnona to dwa ogromne posągi przedstawiające faraona Amenhotepa III, które pierwotnie stały przy wejściu do jego świątyni grobowej, zbudowanej ok. 1350 r. p.n.e. Na północnym posągu znajdują się 107 greckich i łacińskich inskrypcji z czasów rzymskich (20–250 n.e.). Błędnie łączono go z greckim bohaterem Memnonem. Rzeźby przedstawiają także królową Tiye i matkę faraona, Mutemwiję, oraz boga Nilu – Hapi. Posągi są zwrócone na wschód, w stronę Nilu, i miały strzec świątyni.

Klasztor Rumtek, znany także jako Centrum Dharmy Koła Nauki, to największy klasztor w Sikkimie. Znajduje się na wysokości 1700 metrów n.p.m., na wzgórzu z widokiem na Gangtok. Klasztor zdobią kolorowe malowidła sakralne, a jego przestronny kamienny dziedziniec otaczają kwatery mnichów. Często odbywają się tam modlitwy i rytualne tańce lamów, zwłaszcza z okazji świąt tybetańskiego kalendarza buddyjskiego. Mieszkają tam mnisi w charakterystycznych czerwonych nakryciach głowy.