Dom nad Jeziorem Solińskim – byesh-chah-di house

„…Kierując się do drzwi wejściowych widzisz turkus mieniącej się wody, która subtelnie oblewa brzegi jeziora. Po wejściu do domu otacza Cię natura, dojrzałość zie-leni, która żyje tu już od lat, na horyzoncie ta sama woda. Przeżycia te zapewniają kadry przeszkleń tuszujące gra-nicę między tym co wewnątrz, a zewnątrz. Czy siadasz w fotelu, czy jesteś w trakcie lektury, czy w trakcie krojenia chleba czujesz, że stanowisz integralny element tego czym są Bieszczady.

Taras zewnętrzny, który naturalnie przedłuża przestrzeń pokoju dziennego pozwala oddychać tym samym powietrzem, które służy sąsiadującej naturze do rozwoju. Wychodząc po drewnianych schodach pochylasz się szkieletowej konstrukcji architektury, przeżywając zmieniającą się perspektywę widoku na Jezioro Solińskie. A na górze oddajesz się emocjom, jakie do tej pory znały tylko korony drzew. Szum i faliste wibracje powiewu liści usłyszeć i zobaczyć możesz z tarasu na poziomie dachu…”

Powyższe marzenia o wielkim wymiarze zostały ubrane w architekturę i przybrały formę domu o kubaturze 300 m³.

Projekt zlokalizowany jest na obszarze chronionej natury nad Jeziorem Solińskim, w Bieszczadach, w południo-wej Polsce w otoczeniu narodowych parków krajobrazowych i rezerwatów przyrody. Będąc bezpośrednio nad Soliną- największym sztucznym zbiornikiem wodnym w Polsce, gdzie spiętrzenie wody sięga 474 milionów m3 wybudowano mały dom o pow. użytkowej 61 m2, mogący również służyć do czasowego wypoczynku 5 osobowej rodzinie. Budynek zrealizowano po uprzednim rozebraniu istniejącego na działce domku letniskowego typu ‘as’. Sentyment do tej lekkiej drewnianej konstrukcji budowanej 20 lat temu pozostał i wyrażono go w materiale- drewnie, kolorystyce- bieli i detalach nowopowstałego projektu.

Dom stoi na południowym stoku o nachyleniu 15-30%, schodzącym do samego lustra wody jeziora. Projektuje się budynek schodkowo na tym najbardziej płaskim fragmencie, celem maksymalnego wpisania się w naturalny bieg skarpy i zieleni otaczającej bogatej w obfity drzewostan z przewagą drzew liściastych średniowysokich i wysokich.

W otoczeniu można zaobserwować mieszankę pozytywnej architektury regionalnej, drewnianej, ale i nowoczesnej- funkcjonalnej oraz kilka negatywnych przykładów niezrozumiałych nowobogackich willi.

Na bryłę składają się dwie podstawowe formy: parte-rowy prostopadłościan i dwuspadowy dach o kącie na-chylenia 45°. Projektowana forma budynku jest wynikiem wnikliwej analizy przestrzennej i geometrycznej gimnastyki mającej na celu ograniczenie kubatury do 300 m³. Założeniem była próba naturalnego wpisania budynku w stok oraz maksymalne otworzenie go i podporządkowanie pięknu otaczającego krajobrazu. Zaproponowana architektura jest minimalistyczna, funkcjonalna, ale i regionalna dzięki użytym materia-łom, skromności i nawiązaniem do lokalnej tradycji budowania. Bryłę budynku dodatkowo urozmaicają tarasy na dwóch poziomach od strony południowej z widokiem na Jezioro Solińskie. Projektowany budynek współgra z zabudową na działkach sąsiednich.

Wejście do budynku zlokalizowano na elewacji bocznej – wschodniej, od strony wjazdu na działkę. Na par-terze zaprojektowano hol skomunikowany schodami zabiegowymi z poddaszem, pokój dzienny z aneksem kuchennym (otwarte na główny taras zewnętrzny), wc, małą sypialnię z łazienką oraz pomieszczenie techniczne dostępne od zewnątrz. Na poziomie poddasza +2.70 projektuje się pokój, sypialnię, łazienkę oraz pralnię. Z sypialni małżeńskiej projektuje się wyście na taras górny.